Shinto to system religijny, który przez długi czas królował w Japonii. Jest to religia politeistyczna nieuznająca żadnych świętych ksiąg takich jak Biblia czy Koran, a jedyne księgi to takie, które zawierają przepisy magicznych praktyk (Kojiki, Nihingi z VIII wieku). Bóstwa w tej religii, tak zwane kami uosabiają siły natury: słońce, księżyc, wodę, drzewa itp. Niektóre z kami mogą zamieszkiwać nawet przedmioty codziennego użytku: miecze czy na przykład lustra., dlatego kult kami łączy się przede wszystkim z pojęciami świętego czasu i świętego miejsca.
W średniowieczu, gdy Japończycy zaczęli się zwracać masowo ku buddyzmowi (stało się to około VI wieku) w shinto znalazło się wiele elementów przyswojonych z tej właśnie religii jak i w późniejszych czasach także z taoizmu i konfucjanizmu. W drugiej połowie dziewiętnastego wieku i na początku dwudziestego shinto było nawet religią państwową (za sprawą cesarza Mutsuhito, który wprowadził także kult cesarza). W połowie dwudziestego wieku religia straciła na znaczeniu (zaprzestano także oddawać boską cześć cesarzowi) i stałą się jedną z wielu religii wyznawanych w kraju kwitnącej wiśni.