Rate this post

Podzielanie pewnego sposobu myślenia

Psycholodzy, pod wpływem prac Piageta i Wygotskiego, coraz bardziej zainteresowani są badaniami zależności pomiędzy kontekstem społecznym a rozwojem poznawczym jednostki. Piaget, chociaż sam przede wszystkim koncentrował się na rozwoju indywidualnym, przekonany był, że dyskusja pomiędzy dziećmi odgrywa istotną rolę w ich rozwoju poznawczym. Teoria Wygotskiego w centrum swoich zainteresowań umieszcza społeczną interakcję, traktując ją jako środek, dzięki któremu dzieci, wspomagane w swoim uczeniu się przez osoby obdarzone większymi umiejętnościami w zakresie technologii intelektualnych typowych dla danej kultury, rozwijają się. W rozważaniach dotyczących podobieństw i różnic między obiema teoriami analizie poddamy te badania, które dotyczą efektów rówieśniczej interakcji społecznej. Naszym celem jest określenie warunków, dzięki spełnieniu których interakcja z rówieśnikami może wspomagać rozwój poznawczy dzieci, jak i określenie znaczenia tych warunków w kontekście teorii Piageta i Wygotskiego. Sądzimy, że podzielanie pewnego sposobu myślenia zakładające koordynację wspólnego działania jest główną korzyścią wynikającą z interakcji społecznej. Uważamy również, że interakcja społeczna nie przynosi korzyści tak po prostu; sprzyja ona rozwojowi tylko w pewnych warunkach, które wymagają dokładniejszego określenia. Okazuje się, że w procesie rozwiązywania problemów jednym z takich najważniejszych warunków jest możliwość zrozumienia przez uczestnika punktu widzenia drugiej osoby łub uczestnictwo, zarówno poprzez aktywną obserwację, jak i wspólne działanie, w rozwiązywaniu trudniejszego zadania niż własne możliwości uczestnika.