Świat społeczny

Koncepcja procesu rozwoju i relacji pomiędzy jednostką a społeczeństwem ma w obu teoriach podłoże dialektyczne. Co więcej, obie rozważają role jednostki i środowiska nierozdzielnie. Piaget, w rozważaniach na temat asymilacji i akomodacji, opisał współzależność organizmu i środowiska. Wygotski swoje podejście do wzajemności oddziaływań jednostki i środowiska zawarł w analizie „zrośniętych” poziomów rozwoju filogenetycznego, społeczno-historycznego, ontogenetycznego i mikrogenetycznego. Piaget i Wygotski podzielali także przekonanie, że dzieci aktywnie uczestniczą w swoim własnym rozwoju i że zdobywają wiedzę o świecie dzięki swej działalności. Chociaż Piaget i Wygotski uznawali, że świat społeczny odgrywa ważną rolę w rozwoju poznawczym, to jednak różniły ich poglądy dotyczące integracji świata społecznego z rozwojem jednostki, zakładanych mechanizmów określających związki przyczynowe między interakcją społeczną a rozwojem poznawczym, optymalnej w ontogenezie organizacji czasowej z punktu widzenia efektywności takiej interakcji (takich związków), najkorzystniejszych relacji pomiędzy rolami w interakcji, typu optymalnego partnera społecznego oraz możliwości zarówno regresu rozwoju, jak i jego progresu, powodowanych interakcją społeczną.